ჩაგეხუტები..ისევ ვიგრძნობ შენს ძლიერ მკლავებს, მხოლოდ ცოტა ხნით გავიგრძელებ მშვენიერ წამებს.. და თითქოს გული ვეღარ ასწრებს თანაბრად ფეთქვას.. მიყვარხარ მეთქი-გეუბნები,თითქოს არ მეთქვას.. დავიფერფლები..შეგადნები თოვლივით ხელში, როცა სულ ოდნავ,მაგრამ გრძნობით მეხები ყელში.. თვალდახუჭული..გაყუჩული მივენდე ძალებს, თან ვერ გიშორებ..ძალა არ მაქვს..კოცნას მაძალებ.. ტუჩის კუთხეში ვიგრძნობ უცებ დამთუთქველ სუნთქვას.. მეჩურჩულები ისეთ სიტყვებს რაც არვის უთქვამს.. ჩაგეხუტები..და შევიგრძნობ მოხვეულ მკლავებს.. მე ვერასოდეს დავივიწყებ ამ ლამაზ წამებს
ფრაგმენტალური მოგონებებით ვაწყობ მე შენთან შეხვედრის კადრებს, მაგრამ ვერაფრით წრე ვერ შევკარი, ვერ მივადექი შენს გულის კარებს. გაუცხოვების უხილავ ფარდას, დამაშორებელს ჩვენი სულების, მე ვდევნი ყოველ შეჯახებისას სამანებიდან ჩვენი ხილვების. იქნებ ეს ღამე მოკავშირეა?! ჩვენ მისით ვიგებთ ჩვენ ჩვენს რაობას და ვიდრე ღამეს არ გავათენებთ ჩვენ ვერ მივაღწევთ თანაფარდობას? ვინ იცის ?! გზა კი, ისევ გრძელდება და შენ ისევე ისე მშორდები, მომეცი შანსი და შენ იხილავ, მზეს რომ ხვდებიან დილის ვარდები. არ მიმატოვო,არ დაიჯერო, ამ წამიერი შემოღამების, არ მავიწყდები მე შენ არასდროს, და არც ღიმილი შენი თვალების.
უბრალოდ მიყვარხარ ძალიან უბრალოდ უბრალოდ ისე როგორც არავინ მყვარებია თუ ვინმე მენატრება, თუ რამის ხილვა მინდა მხოლოდ შენა ხარ და შენი თვალებია. არ ვივი რა მიზეზით რატომ ან რის გამო არ ვიცი შენ მე რატომ უნდა შემიტვარო მე მხოლოს ის ვიცი რომ ერთადერთო რომ ყველაზე ძლიერ მიყვარხარ უბრალოდ. მუდამ შენზე ვფიქრობ მუდამ შენზე ვდარბოდ მუდამ მენატრები ჩემტან რომ არა ხარ მინდა გიპოვო და გითხრა გაგრძნობინო თუ როგორ ძალიან უბრალოდ მიყვარხარ.
წუხელ მესიზმრე გეფერებოდი გულს ვიჯერებდი შენი ალერსით ფერებ-ფერებით თავს გევლებოდი ჩემი იყავი მთელი არსებით. გეფერებოდი და შენთან ყოფნა რატომღაც ისევ მენატრებოდა გამეღვიძა და ძლიერ გინატრე ნეტავი სულ არ გამღვიძებოდა.
ჩემგან წახვედი, მე კი გეძებდი არ მინახიხარ დიდი ხანია. მერე რა თუ კი უკვე გავლოთდი შენ არ იჯავრო ჩემი ბრალია. მე ხომ ყოველ წამს შენზე ვფიქრობდი მენატრებოდი მუდამ ძალიან დარდი რომ მქონდა მიტომ გავლოთდი შენ არ იდარდო ჩემი ბრალია. მე გამალოთა ჩემმა ცხოვრებამ ღვინოს ვაყოლებ სევდასაც, დარდსაც ჩემსავით სხვასაც რომ ყვარებოდი გაალოთებდა ცხოვრება მასაც.
