მე არ მსურს,არ მინდა,თქვენია სამყარო.
გაუძღვეთ სატანის მორჩილი მხეცები.
თქვენია მთლიანად,მე არ მეკარება.
იგონეთ,აშენეთ,მაინც დაგენგრევათ.
შემინდეთ,ნუ დამსჯით,თქვენი ვარ მთლიანად.
მეც ხომ ვაშენე ჩემივე სამყარო.
გამიგეთ,გამიცნეთ,შემდეგ განმსაჯეთ.
დამსაჯეთ,მომკალით,მე ხომ ვერ გაგიგეთ.

ჩემთვის ეს სიყვარულია!..
შენთვის კი...აბა,რა ვიცი?..
გახედე,გაზაფხულია...
მეც ჭრელა-ჭრულა ჩავიცვი...
ჩემთვის ეს სიყვარულია!..
მარტი,აპრილი,მაისი...
გულს შენსკენ მოუხარია...
სხვა ყველაფერი დაიცდის...
ჩემთვის ეს სიყვარულია!...
შენთვის კი...აბა,რა ვიცი?...
გინდა?..შენს გულში დამტოვე...
თუ არა...მაშინ გამიშვი...

მომნატრებიხარ ალბათ ძლიერ,რადგან გიხსენებ,
მომნატრებიხარ ჩემო ლამაზო რადგან ლექსს გიწერ,
მომნატრებიხარ სიგიჟემდე ჩემო ღვთაებავ,
მე გამაგიჟეს უშენობის დიდმა წამებმა,

მომნატრებია შენი დიდი ლურჯი თვალები,
შენი კოცნა და უძლიერესი შენი ალერსი,
შენი ტუჩის გემო,შენი მოფერება,
შენი კოცნა და შენი გამოხედვა,

მომნატრებიხარ ჩემო ლამაზო რადგან გიხსენებ,
ჩემო ნანატრო მომნატრებიხარ და მიტომ გიწერ,
მომნატრებიხარ,მომნატრებიხარ,მომნატრებიხარ,
არ გესმის კიდევ?მე დაგიკივლე და გაიგე ოღონდ ეს ისევ,

მომნატრებიხარ ჩემო ნანატრო და მე ლექსს გიწერ

ამ უსაშველო შემოღამებით
მე უიმედოდ გადამავიწყდი,
ვიხსენებ მაგრამ ვერ გავიხსენე
თმები მაისის ქარით ნარწევი.

შენი ღიმილი ,შენი ტუჩები,
და საოცნებო შენი თვალები,
რა მეშველება,საით მივდივარ,
სადაა ქვეყნად ჩემი საშველი.

არის კი ვინმე ვინც განმიცხადებს,
როდის ვიქნები შენით ნაშველი?
ასეთი ხვედრი მარგუნა ბედმა
და არც კი ვიცი,ახალს რას ველი.

ჩავლილ ცხოვრების ნათელ წერტილებს
შევკრებ და ღამით ჩაგეხუტები,
არ ვიცი სად ხარ,რატომ და რისთვის,
მაგრამ მე შენ ვერ გაგებუტები.

ოხ, მხოლოდ გული არა ნებდება
და ვიცი ბოლოს მაინც იქუხებს,
მაშინ,როდესაც, შენ გამოჩნდები,
გიცნობს და მეტად აღარ იყუჩებს.

წვიმდა და ზეცა
მიწას ცრემლად ჩამოდიოდა,
მეც ვტიროდი და
ცრემლები ღვარად მდიოდა,
რატომ ვტიროდი?
იმიტომ რომ მენატრებოდი,
თვალს დავხუჭავდი
თვალებს მიღმა მელანდებოდი.
სიზმარშიდაც კი,
სიზმარშიდაც ჩემთან იყავი,
გავიღვიძებდი, ცხადში
უკვე აღარ იყავი.
ეს მატირებდა, ეს მიდაგავდა
სულსა და გულსა,
დაბრუნდი ჩემთან და
გამიხარე გული ბედკრულსა!

შენ ერთადერთო ჩემო იმედო,
ჩემი ცხოვრების შენ ხარ ნათება,
არ იქნებოდა ქვეყნად ოცნება
და არც იმედის გამონათება
ცოდვილი სულის შენ ხარ წამალი
უშენოდ კვდება ქვეყნად ცხოვრება
ნუ მიღალატებ ამას გთხოვ მხოლოდ
ნუ შეიწირავ ამ ჩემს ცხოვრებას!

shen qarishxali ginaxavs zgvaze?
mogismenia griali zgvisa?
igi brazdeba sakutar tavze
roca siyvaruls uyurebs sxvisas...
ici rad aris gabrazebuli
rad axlis napirs talgebs qapians?
zgvasac hyolia sheyvarebuli
da mere rwmena daukargia
sakutar gulshi chaumarxia.
da exla roca binddeba zgvaze
roca siyvaruls ucqeris sxvisas
sakutar satrpos igonebs sevdit
da eg griali dardia zgvisa....