ის ხშირად ერევათ, ძალიან ხშირად და ექცევიან უპატივცემულოდ. ზოგი იტყუება, ნიღბად იფარებს, ზოგი კი როგორც არის ისე გებულობს. არადა წმინდაა....ღმერთისგან ნაბოძები, მოსაფრთხილებელი, მოსაფერებელი, ის სიმყარეა როგორც საძირკველი და არა როგორც..... მოსაჩვენებელი. ხშირად ურევენ რაღაცა ქაოსში, სიბრმავეში და წუთიერ სიტკბოში, შემდეგ უჩივიან გულგატეხილობას რადგან ვერ ცხოვრობენ....საად? სითბოში! ეს ორი სხვადასხვა არის სამყარო, ერთი - ერთია, მეორე - მეორე, პირველს არქმევენ მეორის სახელს და ნიღაბიც სახეზეა....გაიმეორებს. გავიგეთ სადაც ვცხოვრობთ - ოცდამეერთეში, მერე რა მოხდა.....ჟამი გამოხდა? თუ გაცვდა ამ გრძნობის ყველა თვისება და უნდა მივეცეთ თავდავიწყებას.?! პირველი განძია - მარადიული, მეორე ტოლია წამის სადარის, ნუ შეგვეშლება და თავს ნუ დავიმცირებთ, სიყვარული ხომ სექსი არ არის!
