თვალებს იქით სხვა სამყარო გუგუნებს, თვალებს იქით სხვა სამყარო იწყება, თვალებს იქით სულის სარკე შეგხვდება, თვალებით კი სხვა არ დაგავიწყდება. თვალებია შენი მესაიდუმლე, მისი ჩინი კი ყველაზე ძველია, თვალები ხომ სუყველაფრის მთქმელია, ი ს ხ ო მ შ ე ნ ი . . . . . . შ ე ნ ი გ ა მ ყ ი დ ვ ე ლ ი ა ! ! ! თვალები კი ზოგჯერ უფრო მეტია, ვიდრე ენა ლაპარაკად ქცეული, ის ელჩია ქვეყანაზე გრძნობების, იმ ქვეყნიდან........ჩუმათ გამოქცეული!

ის ხშირად ერევათ, ძალიან ხშირად და ექცევიან უპატივცემულოდ. ზოგი იტყუება, ნიღბად იფარებს, ზოგი კი როგორც არის ისე გებულობს. არადა წმინდაა....ღმერთისგან ნაბოძები, მოსაფრთხილებელი, მოსაფერებელი, ის სიმყარეა როგორც საძირკველი და არა როგორც..... მოსაჩვენებელი. ხშირად ურევენ რაღაცა ქაოსში, სიბრმავეში და წუთიერ სიტკბოში, შემდეგ უჩივიან გულგატეხილობას რადგან ვერ ცხოვრობენ....საად? სითბოში! ეს ორი სხვადასხვა არის სამყარო, ერთი - ერთია, მეორე - მეორე, პირველს არქმევენ მეორის სახელს და ნიღაბიც სახეზეა....გაიმეორებს. გავიგეთ სადაც ვცხოვრობთ - ოცდამეერთეში, მერე რა მოხდა.....ჟამი გამოხდა? თუ გაცვდა ამ გრძნობის ყველა თვისება და უნდა მივეცეთ თავდავიწყებას.?! პირველი განძია - მარადიული, მეორე ტოლია წამის სადარის, ნუ შეგვეშლება და თავს ნუ დავიმცირებთ, სიყვარული ხომ სექსი არ არის!

დღე გათენდა სიყვარულის, მზის მაგივრად შენით ვთბები, მე სასმისი აღარ მათრობს, მხოლოდ შენი ხილვით ვთვრები, მხოლოდ შენზე ფიქრობს გული, ჩემი ვნებაც ნახატია, ცაზე მთვარე აღარა ჩანს, შენი სახე ახატია. შენს ღიმილსაც ცაზე ვეძებ, ქარად მივლის შენი სუნთქვა, საოცარი დღე არისო სიყვარულის დღეზე უთქვამთ, ჩემი გული შენ გეკუთვნის, ჩემი გრძნობაც არის შენი, რაღაც თავში აგივარდა, ჩემო კარგო.....წადი შენი!

ისმის დოლისკვრა, ისმის ძახილი, ისმის ქართველთა შემოძახილი, ისმის ყიჟინა სუფთა ქართული, საქართველოსთვის შემოქარგული. მოსჩანს მხნეობა, სუფთა ზნეობა და ვაჟკაცების ძეთა ძეობა, მოსჩანს ქართული ლამაზი დროშა დროშის ქვეშ ბევრი ვაჟკაცი მოსჩანს. მოსჩანს ლაშქარი, მოსჩანს ერთობა, ბრძოლასთან ქართველის ურთიერთობა, ქართველ ვაჟკაცთა მოსჩანს ფორუმი :და ძრწოდე მტერო"..... მოდის ხორუმი!!!

შენს ქალაქში არაფერი გვაოცებს, შენს ქალაქში თურმე რა არ მომხდარა, მაგრამ ერთი აქ კი ცხადზე ცხადია, პოეზია აქ არასდროს მომკვდარა. შენს ქალაქში კითხულობენ შენს ლექსებს, შენი რითმის სიყვარულში გართულად, შენს ქალაქში შენ იცხოვრე ქართულად, ვაჟკაცურად და არა წარმართულად. ნუ გგონია შენი ლექსი დაობლდა, ნუ გგონია რომ ფურცლები დაობდა, შენს ქალაქში ლამაზია ტაძარი, შენი მუზა....არ წასულა, აქ არის. ნუ გგონია რომ სიკვდილით გვშორდები, ჩემო ნიკო.....ჯერ არ გემშვიდობებით, შენ ქალაქში მოგვიტანე ფერები, შენს საფლავთან მოვალთ...მოგეფერებით. შენ გვაჩუქე სიყვარული ზღვაური, შენ გვაჩუქე ნიკო გომელაური, შენს ქალაქში ყველაფერი მოსულა, შენს საფლავზე...იები ამოსულა!

უი საწყალიო....ნათელში ამყოფოსო, მისი სულიო....დაგვწყვიტა გულიო, შემეცოდაო.....არ ჰქონდა ცოდვაო, არც ვინმეს წყენინება...არ იცოდაო. ვერ ვიჯერებო...გუშინ ვნახეო, სულ თვალწინ მიდგასო მისი სახეო, ერთად ვიყავითო, მაშინო... ამ დღესო, მერე მოჰყვებიან რაღაცა ამბებსო. გაიცინებენო სევდანარევადო, ღიმილი შეაშრებათ...... სახეზე ნახევრადო, მერე მოიწყენენ....აქ არარიო, ნათელში ამყოფოსო....საწყალიო. მერე ინანებენ...დროს რა მოჰქონდაო, მოვფერებოდითო...შანსი ხომ გვქონდაო, ძალზედ დაგვაკლდაო....გვძულს ეს ფაქტებიო, მთელი ცხოვრება მოგვენატრებიო. იცით?!... ეს ყველაფერი უბრალოდ სიტყვებია, უბრალო სინანულნი....სიტყვებით ითქმებიან, უბრალოდ დასასრული, უბრალოდ დასაწყისი სიცარიელისა და.......დანაკლისის. კაცი რომ მოკვდება....გულებს აკლდებიან, ზოგისთვის მეტია, ზოგისთვის ნაკლებია, გულში ყველა მალავს საშინელ ჩანაფიქრებს, რომელიც სიკვდილის დღეზე ჩაგვაფიქრებს, ყველასთან მობრძანდება სიკვდილი უკითხავად, ვერავინ ვერ ავცდებით მას განუკითხავად. სანამ მოეტევა,სანამ მოეთრევა, დავფიქრდეთ ერთ რამეზე და დრო ვერ მოგვერევა, ... კითხვის გაგრძელება »

იყო და არა იყო რა, ამქვეყნად რა არ ხდებოდა, ვიღაცა გრძნობას იძენდა, ვიღაცის გრძნობა ქრებოდა, ვიღაცას ვიღაც უყვარდა, ვიღაცას ის არ უყვარდა, ვიღაცა იმას ნანობდა ის ვიღაც რომ შეუყვარდა. მეკი ძალიან მიყვარდი, განვიცდი რომ შემივარდი, რადგანაც შენ გადააგდე მე რომ გაჩუქე ის ვარდი. არადა ჩემთვის იყავი ბედნიერების სათავე და ვხვდები რომ სიყვარულით ვერ მოგითოკე სადავე, ვერ მოგითოკე აფრები, ახლა შენამდე შორია, მეგონა გული გქონდა და თურმე ყინული გქონია. ეს ლექსიც მაშინ დავწერე როცა შენ ჩემგან წახვედი, ჩემს გულის ნაპირს მოსწყდი და სულ სხვა ნაპირზე გახვედი. წახვედი?....წადი შორს წადი, იქნებ სულ გადამავიწყდე, შენ შენსას თუ დაიკვეხნი, იქ ჩემიც არ დაგავიწყდეს. მაგრამ რა მოხდა, რა იყო, განა ქვეყანა გაიყო, უსიყვარულო ნიავმა, შენზე ფიქრებიც წაიღო და რაც არ გინდა ლამაზო, არასდროს ღმერთმა არ მოგცეს, ადრე თუ ვიან ინანებ, იქნებ ოდესმეც წამოგცდეს, რომ სიყვარული არ იცი, სიცივე რატომ ჩაიცვი???? ერთი კითხვა მაქვს "სიცოცხლევ" სირცხვილით ხომ არ დაიწვი? ჩემს გულში თბილად იჯექი, ახლა ვიცი რომ იქ არ ხარ, ლე ... კითხვის გაგრძელება »

leqsi sruliadshi ქალი როცა იქმნებოდა ერთი რამე ხდებოდა, სილამაზე არსებობდა და ვერავინ ხვდებოდა, ქალთან ერთად სილამაზე ყველაფერში ჩნდებოდა, როცა ქალი არსად ჩანდა სილამაზეც ქრებოდა. ბუნებისგან ალბათ ყველა ამას ელოდებოდა, სილამაზის ეტალონი ქალი რომ გახდებოდა, სადაც სილამაზე ჭვრეტდა ქალი იცქირებოდა, ლამაზ ღიმილს ვინმე ქმნიდა? ქალი იღიმებოდა! სუყველა ქალს სილამაზე თავის ეშხში ეტყობა და ეს ეშხი ქვეყანაზე არცერთ ქალს არ ეთმობა, მინდა ქვეყნად ვაღიარო, რომ გამიჩნდა ეს გრძნობა, ღმერთმა შექმნა ქალისა და სილამაზის ერთობა!