ამრი-დამრია ამ გზების სივრცემ.

ამრი-დამრია თვალების ცეცხლმა.

მთელი დღეები მხოლოდ ერთს გიცქერ.

რა ვქნა?ყოველ წამს მე ვფიქრობ შენზე.

კარებთან როგორც ფინია გიცდი.

შენს სიყვარულს ვარ მოშიებული.

ახლა ავხადე გრძნობებს ფარდები.

მათხოვარივით მოციებული

ვოცნებობ, ერთ დღეს შეგიყვარდები.

შენ მდიდარი ხარ, მე კი ღარიბი.

შენა გაქვს სარკე, მე კი მაქვს გუბე.

შენ მცინარი ხარ, მე კი არიფი.

ცრემლით სავსე მაქვს დამშრალი უპე.

და ერთხელ, როცა გადამეტდები.

მოვალ. მოგახლი მხოლოდ ჩემს სათქმელს.

გზად რომ შემთხვევით გადამეყრები,

გონებრივ წიგნში მოვძებნი სარჩევს.

და როცა ერთ დღეს, გიხილავ ჩემად,

მაშინ ვიქნები მე გრძნობის ღმერთი.

ვფიქრობ, ტკივილი ყოველთვის რჩება,

გამქარვებელი შენა ხარ ერთი.

შენს ტკბილ ბაგეს და სხეულის სითბოს

ასდის სურნელი უნეტარესი.

უკანასკნელად გიყურებ თითქოს

შენ ქალღმერთი ხარ, უზენაესი.