მთავარი » 2011 » აპრილი » 5 » „სიყვარული ვენახში“

10:04 PM „სიყვარული ვენახში“
ზანტი ზმორებით ვენახში,ღამე ვნებას ვერ ასვენებს, თვალებგანაბული ჭის კარის ქუთუთოს გახრწნაც კი იწამა. ხეს ტანზე შემოახია,ნუშით მოჩითული სამოსი მერე თავთუხების გალოკა,-ცამდე აპრეხილი წამწამი. თითქმის უმწიფარი ხეხილი სველი ტერფებით დათელა. ცხელი ტუჩებით უკოცნა ატმებს,- ლალღველფი ყვრიმალი. ღამემ ქარიც კი აცდუნა, ჩუმად შეიტყუა თალარში ვაზის მელნისფერი მტევნები ,მიწაზე შეაყირამალა. ჟინი მოერია,ლაჯებქვეშ მთვარე მოიქცია,-მთვლემარი. კვირტად ამოყრილი კერტები-,სულ სათითაოდ აშიშვლა. ცხელი სუნთქვით დასიცხა ბალახს ცრემლდაყრილი თვალები. მკერდად ამობურცულ თივის ზვინს ტანს შემოახია შალითა. სველი მაჯებით ასწორა მთების ძუძუსთავთან,- ნაოჭი შიშით თმაგაწეწილ ბოლქვებსაც თავის სურვილი ახარა. ზეცის მკერდგაღეღილ სხეულზე,ღამე ცივ თითებს აჭენებს ვნებად ჩაიღვარა დაღლამდე ღამე,-მწიფობისთვის ხაროში. ნატიფი ზურგი უკაწრა,მხრებში აწურულ ჩირაღდნებს ვნებას არამყოლი ხეები,ღამემ სულ ელვით გაშოლტა ბოლოს ქანცგაწყვეტილ მიეგდო და ბოლო კვნესას აჩაღებს მინდვრად ამოსული ყაყაჩო,-ღამის ქალწულობის ნიშანი!
კატეგორია: ლექსები \| ნანახია: 1064 \| დაამატა: zukaa